Το ηλεκτρονικό ρολόι της οροφής του τρένου έγραφε ’03-01-2000’ και από κάτω ’07:54’, σε αντίθεση με το λιτό και ειλικρινέστατο ’20:47’ που έπαιρνα σαν απάντηση από το δικό μου. Μετά από δαιδαλώδεις λογικές διαδικασίες και ακολουθίες, ο εγκέφαλός μου κατέληξε στο συμπέρασμα πως κάποιος φαρσέρ θα το απορρύθμισε, μηδενίζοντάς το τρεις μέρες πριν, με αποτέλεσμα το βαγόνι μας να επιστρέψει στις πρώτες ποσταρμαγγεδωνικές μέρες, τότε που ακόμα μετρούσαμε –θυμάμαι- νεκρούς, τραυματίες, κομήτες, αστρόπλοια, διαστημικά τζανκ φουντ και μαρτυρίες γειτόνων που είδαν ένα ΟΥΦΟ να πίνει νερό από το λάστιχο με το οποίο πλένει ο κυρ-Αντρέας το αυτοκίνητό του και ξεδιψάει τα δύο του παιδάκια, τότε που ακόμα η ανθρωπότητα πάσχιζε να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις συμβ……
…….’Έλα κι εσύ ρε βλάκα.’
‘Αδύνατον. Δεν ξέρω αν παρατήρησες πως επρόκειμαι για ασπόνδυλο.’
Ναι, αλλά στ’αρχίδια μου, μην έρθεις.’
Κοίτα αυτό το παντελόνι. Τις προάλλες το φόρεσα όταν πήγαινα στην Επόμενη Στάση Άγιος Βάναυσος. Προσοχή Στο Κενό Μεταξύ Αποβάθρας Και Συρμού.
‘You bet we are!’
‘Au contraire, Watson, au contraire.’
‘Καλησπέρα σας, τι θα πάρετε; Προσφέρουμε σοκολάτα, και σοκολάτα.’
‘Ποια η διαφορά;’
‘Η μία τρώγεται και σερβίρεται σε κούπα, η άλλη είναι ρόφημα τυλιγμένο σε φάνκι χαρτί.’‘Θα αγοράσω!!!!!!’
Φιλιούνται. Τέλος πράξης, Τέλος Γραμμής.’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου