Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Στην καθαρεύουσα, ανόητε.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ο Άρνολντ ήταν η Καιτούλα. Η Καιτούλα καθόταν στο μπροστά από αυτόν θρανίο και αποτελούσε εξαίρετο δείγμα επιμελούς μαθήτριας, τον ορισμό του ατόμου που διψά για γνώση, μάθηση και τη μελετημένη βήμα προς βήμα ανάδειξή της σε σνομπ άνθρωπο γενικά. Εντάξει, από τη μία ήταν και 12 ετών, ηλικία -όχι ιδιαίτερα, αλλά- πρώιμη για να καταλάβουν τον αθώο και μικροσκοπικό μα σφουγγαροειδή της εγκέφαλο εικόνες καλοσχηματισμένων αντρικών οπισθίων και κακοσχηματισμένων αντρικών εμπροσθίων. Εν πάσει περιπτώση, η Καιτούλα δεν είναι το θέμα μας στην παρούσα φάση, τουλάχιστον όχι τόσο όσο ο Άρνολντ, ο οποίος έμπαινε στο δεύτερο έτος της Νέας του Ζωής.

Να σημειωθεί εδώ πως αυτό που ονομάζουμε εμείς στην ιστορία μας Νέα Ζωή Του Μικρού Άρνολντ, ο Άρνολντ και η παρέα του το ονόμαζαν Ανδρισμό. Είναι σαφές θεωρώ πως επρόκειτο για τυπική Άπλετη Μαλάκυνση Προς Την Άσκοπη Αναζήτηση και Κατ' Επέκτασιν Το Δαμασμό Ενός Είδους Πρώιμης Εφηβείας. Ο Άρνολντ είχε έλθει σε επαφή μόλις στα 12 του τόσο με Διονυσιακούς χυμούς (μια γουλιά ακριβής μπύρας που είχε κλέψει ο Στεφανάκος από το ψυγείο - όχι του σπιτιού, του μίνι-μάρκετ που έχει ο πατέρας του, από το οποίο μινι-μάρκετ πήρε την ίδια μέρα και ένα κουτάκι τσίχλες φράουλα με μεγάλη φούσκα για παν ενδεχόμενο), όσο και με τρεις μουλωχτές τζούρες από καπνά Κορινθιακού ρυθμού, κατά τη διάρκεια μίας μονοήμερης. Στην Κόρινθο. Οι τσίχλες φράουλα, αν μη τι άλλο, του ήρθαν κουτί. Λάτρης της παράδοσης και της μυθολογίας, αρχιτέκτων, γευσιγνώστης, δραπέτης, ετών 12. 

Το δεύτερο πράγμα που πρόσεξε λοιπόν ο Άρνολντ, με μία από τις πολλές όσο και πολυδιάστατες πτυχές του χαρακτήρα του, αυτή του ηδονοβλεψία, ήταν τα πόδια της κυρίας Ελάτου, της δασκάλας του. Η κυρία Ελάτου, τυπικό παράδειγμα άσχημης-όχιάσχημης και χυμώδους δασκάλας δημοτικού την οποία γλυκοκοιτάζουν και χαζοχαίρονται οι ούτως ή άλλως χαζοχαρούμενοι πατεράδες που έρχονται στο σχολείο το μεσημέρι για να παραλάβουν τα παιδιά τους και να δουν κανάν ώριμο κώλο, κατάφερνε να δημιουργεί μυστήριο, με κάποιο μυστήριο τρόπο. Τα αγόρια της τάξης αναρωτιούνταν πως να είναι το εσώρουχό της, και τα κορίτσια της τάξης αναρωτιούνταν τι σκατά κοιτάνε και αναρωτιούνται τα αγόρια. Της τάξης. 

Το πρώτο πράγμα που δεν πρόσεξε ο Άρνολντ εκείνη τη μέρα, ήταν το αυτοκίνητο που πέρασε με κόκκινο.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ας κάνω λοιπόν το ηχητικό εφέ του τέλους της ιστορίας σου.....ΣΠΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ!
muahaha!

Lydia X είπε...

Όταν μεγαλώσω θέλω να γράφω σαν εσένα.