Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Κρίπολ.

Όχι. Δεν έχω χέρια.

«Και πώς στο διάολο σκαρφαλώνεις καθημερινά» με ρώτησες.

Απλά άνοιξα μια μέρα τα μάτια και βρισκόμουν εδώ πάνω. Μη με ρωτάς πως, μη με ρωτήσεις γιατί, μη με ρωτήσεις γιατί εγώ.

Έκτοτε, έδωσα στην μόνιμα ξερή κορυφή το όνομά μου, και το δέχτηκε, και άρχισε να μυρίζει σαν εμένα, και άρχισα να μυρίζω σαν αυτήν. Θα έβαζα και σημαία, μία εντυπωσιακή, με επιβλητικό στύλο και τα αρχικά μου στο ανέμελο πανί, ως κατακτητής. Αν είχα χέρια, δηλαδή.

Άνοιξα μια μέρα τα μάτια και βρέθηκα εδώ πάνω, μα τώρα τα μανίκια μου αν και άδεια μυρίζουν χώμα και γη και δυνατό μα φρέσκο αεράκι και το έδαφος πλέον μυρίζει ιδρώτα και άσχημη πρωινή αναπνοή, την φθείρω, όσο είμαι εδώ την φθείρω, πρέπει να κατέβω αλλά πως ανέβηκα, γιατί ανέβηκα, απλά έκλεισα τα μάτια και με έφερε εδώ και μύριζε όμορφα. Γιατί όχι, εσύ τι θα έκανες.

Άνοιξα μια μέρα τα μάτια και βρέθηκα εδώ πάνω, πάνω από τα συντρίμμια ενός αρχαίου ναού που δεν έχει χτιστεί για μένα αλλά γκρεμίστηκε για μένα, και θα χόρευα τώρα αλλά δεν έχω χέρια και άμα πατήσω –όντας από γεννησιμιού ατζαμής- κάποιο χαλαρό κομμάτι μάρμαρο, θα γλιστρύσω και θα εγκλωβιστώ και δεν έχω χέρια. Και δεν έχει ψυχή εδώ πάνω, και κανείς δε θα με ακούσει.

Άνοιξα μια μέρα τα μάτια και βρέθηκα εδώ πάνω, και μυρίζω σα μωρό, ξαναγεννήθηκα και αναρριχήθηκα, δεν σκαρφάλωσα, όχι, δεν έχω χέρια, και η σημαία μου είμαι εγώ, και καρφώνομαι με δύναμη στο έδαφος και μένω εκεί να κυματίζω, να κυματίζω και να κοιτάζω γιατί μόνο το κεφάλι μου προεξέχει πλέον, μα το έδαφος μυρίζει όλο και πιο έντονα σάπιο κομμάτι κρέας, και απέχει εκατοστά από τη μύτη μου, και προσπαθώ να την καλύψω και δεν έχω χέρια.

Στο όνομα της βεβιασμένης αναρρίχησης, έκλεισα τα μάτια μου, λίγο πριν το εκτινασσόμενο κάθισμα που αδρανούσε καιρό κάτω από το έδαφος, κάτω από μένα, με βγάλει για τα καλά από την τρύπα μου και με στείλει στα ανώτερα στρώματα. Μύριζα ιδρώτα και χαλασμένη πρωινή αναπνοή και το μόνο που πρόλαβα να δω τη στιγμή που έπεφτα με ιλιγγιώδη ταχύτητα ήταν ένα νεογέννητο αγριόχορτο στην κορυφή.

1 σχόλιο:

Parakmiako Ergaleio είπε...

M'epiase ena periergo sfiksimo sto stomaxi kathws diavaza to keimeno sou. Kai ena moudiasma.
Kalo einai auto. Shmainei oti me kapoion tropo, to keimeno me phre mazi tou.